آیا سازوکارهای حمایتی ساختاردهنده و مسأله ساز بر انتقال دانش مبتنی بر ژانر به گفتمان دیگر تاثیر دارد؟

یکی از موضوعات محوری در پژوهش در حیطه نگارش این است که آیا دانش چگونگی ساخت و آموختن گونه متن در یک رشته آموزشی یا سبک نگارش می توانند به بافت ها و سبک های دیگر انتقال یابد. مطالعات انجام شده تاکنون دیدگاهی واحد و کامل درباره چگونگی انتقال این دانش از طریق روش های مختلف آموزشی ارائه نداده اند. این مطالعه به بررسی تأثیر حمایت های ساختاردهنده و مسأله ساز بر توانایی انتقال دانش مبتنی بر سبک و اثر تعدیلی سطح زبانی در یک گروه از فراگیران زبان انگلیسی در ایران پرداخته است. چهار گروه 30 نفره در 8 کلاس دست نخورده سطح پیش متوسطه و چهار گروه 30 نفره در 8 کلاس دست نخورده سطح پیشرفته در این مطالعه شرکت کردند. عملکرد پیش آزمون و پس آزمون شرکت کنندگان در گروه های حمایت های ساختاردهنده، حمایت های مسأله ساز و ترکیب حمایت های ساختاردهنده و مسأله ساز با عملکرد گروه شاهد مقایسه گردید. نتایج حاصل از تحلیل کواریانس نشان داد که سازوکارهای حمایتی به طور قابل توجهی می توانند منجر به انتقال دانش مبتنی بر ژانر شود. این نتایج همچنین نشان داد که سازوکارهای حمایتی زمانی بهترین نتیجه را به ارمغان داشتند که با هم و به صورت ترکیبی ارائه شدند. علاوه بر این، سطح مهارت زبان آموزان این نتیجه را تعدیل نمی کرد.